وارد شدن به گفت‌وگوی دیگران کاری دشوار است؛ زمانی که شما تمام توان خود را جمع کرده‌اید که به سراغ کسی که قصد آشنایی با او را کرده‌اید، بروید و با او صحبت کنید. اما می‌بینید او با شخص دیگری حرف می‌زند. چه‌طور می‌توان وارد مکالمه‌ی آنها شد؟ شاید روش مؤدبانه این باشد که صبر کنید تا آنها متوجه حضور شما بشوند، اما گاهی آنها چنان غرق گپ زدن هستند که شاید هرگز چنین فرصتی به شما نرسد، مگر این که خودتان وارد بحث شوید. در عین حال ممکن است وقتی دو نفر این چنین گرم صحبت هستند، آدم از این که کناری تنها ایستاده و آنها را تماشا می‌کند احساس حماقت کند. اما بهترین راه‌حل برای ورود به گفت‌وگوی دیگران چیست؟
در موقعیت گفت‌وگوی دونفره، اول صبر کنید تا فاصله‌ای در گفت‌وگوی آنها بیفتد، سپس رو به کسی که قصد گفت‌وگو با او را ندارید بکنید و مؤدبانه بخواهید که اجازه دهد با فرد مقابل او صحبت کنید. غالبا افراد این اجازه را به شما می‌دهند. شما با این کار توانسته‌اید توجه فرد موردنظر را به خودتان جلب کنید، در حالی که با مهارت و ادب کار خود را پیش برده‌اید.
راه دیگر برای وارد شدن به گفت‌وگوی دیگران، که کمتر مداخله‌آمیز است این است که عذرخواهی کنید که صحبت آن دو را قطع می‌کنید و خاطرنشان کنید که مایل به صحبت با فرد موردنظرتان هستید و دوست دارید قبل از این که مجلس به آخر برسد، این فرصت را بیابید. نتیجه‌ی این کار این است که یا در همان زمان به شما اجازه داده می‌شود که وارد صحبت شوید یا آن فرد بعدا سراغ شما می‌آید و این فرصت را پیدا می‌کنید با او گفت‌وگویی داشته باشید. به هر حال آن فرد می‌فهمد که شما تلاش خود را برای ایجاد ارتباط، کرده‌اید.
نفوذ به حلقه‌ای چند نفره
برای یک تازه‌وارد کار دشواری است که صحبت دو نفر را قطع کند و وارد آن شود، چه برسد به یک جمع پنج نفره یا بیشتر. گروهی متشکل از چنین تعدادی، معمولا کسی را به میان خود راه نمی‌دهند و نفوذ به داخل آن نیاز به عملیاتی نامحسوس دارد. اگر احساس نیاز کردید یا دوست داشتید، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:
- به کسی که مشغول صحبت است توجه نشان دهید ولی کمی دور از جمع آنها بایستید. معمولا گروه‌های چند نفره زود گرم نمی‌گیرند. بنابراین بگذارید به دیدن شما کمی عادت کنند؛ کم‌کم شما را به درون خود راه می‌دهند.
- نشان بدهید که به صحبت‌های آنها گوش می‌دهید. هر نشانه‌ی دلگرم کننده‌ای به این معنا که آنها بخواهند نظر شما را بدانند یا جابه‌جایی‌های فیزیکی که نشان از دعوت شما به نزدیک‌تر شدن را دارد زیر نظر بگیرید و از این فرصت‌ها استفاده کنید.
- برای آغاز بهتر است یک موضوع از بحث گفت‌وگوی آنها که با آن موافق هستید را پیدا کنید؛ به محض یافتن این نکته، موافقت خود را اعلام کنید. هرگز صحبت خود را با یک اظهارنظر بسیار قوی و مخالف آغاز نکنید. قبل از اظهار نظر خود، بگذارید که گروه به شما عادت کند. اگر خیلی زود و خیلی قوی وارد صحبت شوید، گروه از وارد شدن شما آزرده‌خاطر می‌شود و به هم می‌ریزد. بعد مجبورید دوباره از اول شروع کنید و برای گفت‌وگو، اینبار دنبال کسی بگردید که جزو آن گروهی که رنجانده بودید، نباشد.
چیزی برای صحبت پیش بکشید
حالا که توانسته‌اید وارد شدن به گفت‌وگوی دیگران را یاد بگیرید؛ ماموریت شما این است که افراد مخاطب‌تان را وا دارید تا از خودشان بگویند. معمولا افراد از این که به آنها فرصت داده شود تا حکایت خودشان را تعریف کنند خوششان می‌آید. در این قسمت از گفت‌وگو، شما بی‌آن که بخواهید زیاد فکر یا تلاش کنید به موفقیت می‌رسید.
رمز کار در پرسیدن است؛ وقتی سوالی می‌پرسید که جواب آن توضیحی است، طرف مقابل می‌تواند هر طور می‌خواهد، کوتاه یا طولانی، جواب دهد. چنین سوالهایی پاسخی بیش از یک جواب ساده‌ی آره یا نه، می‌طلبد. به چند نمونه از سوالات توضیحی که در زیر آمده است توجه کنید:
- توصیف کنید که ….
- برایم بگو که …..
- چه‌طور شد که…
- از کجا به این تصمیم رسیدی که….
- چرا….
هر وقت که گفت‌وگویی را با سوال آغاز می‌کنید، خود را آماده سازید تا سوالات بیشتری بپرسید و عمیق‌تر به موضوع بپردازید. به این نحو طرف مقابلتان می‌فهمد که شما مشتاقید بیشتر بشنوید. وقتی بیشتر پیگیر می‌شوید، یعنی خواهانید که جوابی بشنوید و برای شنیدن آن جواب وقت بیشتری بگذارید. سخن آخر این که سوال را باید به طور توضیحی طرح کنید و نشان بدهید که به صحبت‌های طرف مقابل علاقه‌مندید.
